Terapia zaburzeń mowy i komunikacji - Neurologopeda Poznań

Im wcześniejsza diagnoza, tym większe szanse powodzenia terapii zaburzeń mowy i komunikacji u dziecka. Do neurologopedy można zgłosić się już z niemowlakiem, dlatego bardzo ważne jest, aby rodzic dokładnie obserwował rozwój malucha i możliwie jak najszybciej zareagował na nieprawidłowości.

Umów wizytę u neurogopedy, gdy Twoje dziecko:

• skończyło 2 lata i nie mówi wcale lub mówi bardzo niewiele,
• ma 2-3 lata i mówi bardzo niewyraźnie, słychać u niego wady wymowy,
• ma trudności z gryzieniem, żuciem i połykaniem. Dziecko może odmawiać twardych produktów (jego karmienie wymaga miksowania potraw),
• ma stale uchylone usta i nadmiernie się ślini,
• jest wcześniakiem, który długo przebywał w inkubatorze lub był karmiony sondą,
• urodziło się z ciąży o nieprawidłowym przebiegu,
• urodziło się z trudnościami okołoporodowymi.

Neurogopeda pomaga m.in. dzieciom z:

• dysfunkcjami układu nerwowego,
• zespołami genetycznymi (zespół Aperta, zespół Downa),
• rozszczepionymi wargami lub podniebieniem,
• mózgowym porażeniem dziecięcym,
• autyzmem lub zespołem Aspergera,
• opóźnionym rozwojem psychoruchowym,
• opóźnionym rozwojem mowy.

Do neurologopedy powinny zgłosić się także osoby po wypadkach lub udarach, których efektem są zaburzenia mowy i języka powstałe wskutek uszkodzeń układu nerwowego.

Do najczęstszych zaburzeń mowy i komunikacji wymagających pracy z neurologopedą należą:

1. Dziecko

Podczas pierwszego spotkania neurologopeda przeprowadza wywiad z rodzicami, dlatego należy przygotować informacje z życia i rozwoju swojej pociechy, które ułatwią diagnozę. Zapisz na kartce:

• jak przebiegał poród,
• ile noworodek uzyskał punktów w skali Apgar,
• jakie dziecko przeszło choroby i jakie leki przyjmuje (lub przejmowało),
• czy w ciąży matka przyjmowała leki,
• jakie przewlekłe choroby występują w rodzinie,
• kiedy dziecko zaczęło siadać, wstawać i chodzić,
• kiedy dziecko zaczęło gaworzyć,
• kiedy dziecko wypowiedziało pierwsze słowa,
• jak dziecko obecnie komunikuje się z otoczeniem,
• jak dziecko się bawi (jakie formy spędzania czasu preferuje),
• czym dziecko jest karmione (jakich pokarmów odmawia, czy jest karmione wyłącznie z butelki).

Na wizytę do neurologopedy zabierz dokumentację medyczną dziecka. Najważniejsze są informacje od neurologa, laryngologa, foniatry oraz dokumenty genetyczne.

2. Dorośli

Osoby dorosłe powinny zabrać do neurologopedy kartę informacyjną ze szpitala – gdy zaburzenia mowy pojawiły się po udarze, są skutkiem urazu czy guza. Pacjent powinien przyjść do gabinetu z osobą, z którą na co dzień się komunikuje (spędza najwięcej czasu).

Podczas stawiania diagnozy dla dziecka neurologopeda bierze pod uwagę m.in. budowę i funkcjonowanie aparatu mowy, rozwój odruchowych reakcji oralnych, napięcie mięśniowe w okolicach aparatu mowy, czynności pokarmowe oraz oddychanie. Ważna jest ocena mowy biernej i czynnej oraz kompetencji językowych (funkcje poznawcze, komunikacja).

W diagnozie zaburzeń mowy i komunikacji u Pacjentów dorosłych oceniana jest mowa spontaniczna, umiejętność powtarzania zasłyszanych wyrażeń, rozumienie mowy, czytanie, pisanie i nazywanie.

Neurologopeda w Poznaniu z Centrum „Źródło Mowy” pomaga dzieciom oraz Pacjentom dorosłym z zaburzeniami mowy. Pierwsze spotkanie obejmuje szczegółowy wywiad z rodzicem lub osobą towarzyszącą Pacjentowi oraz analizę dostarczonej dokumentacji medycznej. Na tej podstawie stawiamy diagnozę i ustalamy indywidualny plan terapeutyczny. Celem kolejnych spotkań jest nawiązanie kontaktu z Pacjentem, wywołanie spontanicznej artykulacji oraz dalsza praca nad rozwojem prawidłowej mowy i komunikacji. Neurologopeda skupia się nie tylko na wykryciu podłoża problemu, ale także wyeliminowaniu niechęci do mówienia, ćwiczeniu i utrwaleniu prawidłowych wzorców.